Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Orobanche caryophyllacea & Blitum bonus-henricus

fotò
fotò
Pan-de-lèbre

Orobanche caryophyllacea

Orobanchaceae

Àutri noum : Espargo-fèro, Asperjo-sóuvajo.

Noms en français : Orobanche à odeur de girofle, Orobanche du gaillet.

Descripcioun :
Lou pan-de-lèbre se rescontro dins li garrigo, li tepiero roucaiouso e de cop que i'a dins li prado ounte ié parasito li Rubiaceae coume li reboulo. Es acoulouri de roso o de vióulet e sent lou clavèu de girofle, d'ounte soun noum latin. Se recounèis peréu à sa labro emé de péu glandoulous, à soun esquino quàsi drecho, à sis estigmate rouge e à sis estamino proche de la baso dóu tube.

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Erbo
Taio : 20 à 60 cm
Fueio : ges
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an

Gènre : Orobanche
Famiho : Orobanchaceae


Ordre : Lamiales

Coulour de la flour : Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 1,8 à 3,5 cm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet

Liò : Garrigo - Tepiero roucaiouso - Prado
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Orobanche caryophyllacea Sm., 1798

fotò
fotò
Sangàri

Blitum bonus-henricus

Amaranthaceae Chenopodiaceae

Àutri noum : Espinarc-bastard, Cago-chin, Erbo-dóu-bouen-Enri, Ouerlo, Orlo.

Nom en français : Epinard sauvage.

Descripcioun :
Lou sangàri es uno planto bèn couneigudo que trachis dins lis ancian cast de fedo e lis ermas riche en azouto. Se recounèis à si fueio en lanço que lou dessouto èi cubert d'esflourado blanco.

Usanço :
"Las raviolos d'erbo 'mé de sangàris soun bèn bouonos" (J.-L. Domenge, LMT, op.cit. p. 58). "Lous sangàris, li chal pas manjar cruds, perqué li a souvènt lou parpalhou' dedins. Lei chal fa couire" (ibid.). Vaqui la receito de la farço de "raiolos" d'Emile Franco (Barver-06) : "A-lei, si mete d'erbos (bletos o sangàrigou), de froumai, en pòu de petrino (ou de viando de dobo), dous òus, en pòu de cebo, de givert e, se voulès, de bàlicou" (A. Grinda, Lou Barverenc, op. cit., p. 76.

Port : Erbo
Taio : 10 à 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Blitum
Famiho : Amaranthaceae
Famiho classico : Chenopodiaceae


Coulour de la flour : Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 2600 m
Aparado : Noun

Liò : Cast - Ermas - Escoumbre e proche dis oustau - Champ
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Blitum bonus-henricus (L.) C.A.Mey., 1829 (= Chenopodium bonus-henricus L., 1753 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
RRR
ges
R
ges
ges
C
CCC
CCC

Orobanche caryophyllacea & Blitum bonus-henricus

RR
ges
C
R
ges
R
R
ges

Coumpara Pan-de-lèbre emé uno autro planto

fotò

Coumpara Sangàri emé uno autro planto

fotò